Honden het onderling zelf uit laten zoeken of toch niet?

Honden het onderling zelf uit laten zoeken of toch niet?

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik heb deze met regelmaat gehoord: 'Laat ze het maar zelf uitzoeken' of 'laat je hond los dan zoeken ze zelf wel uit.' Ik ben geen voorstander van dit advies. 

Mijn ervaring:

Ik neem je eerst mee naar een persoonlijk verhaal. Toen Matsu wat jonger was, liepen we regelmatig in het bos in losloopgebieden. In het Mastbos in Breda heb je midden in het honden losloopgebied een stuk gras waar je lekker kan gaan picknicken (zou ik zelf niet doen in een honden losloopgebied, maar zo ziet het open grasveld er wel uit). Een plek waar mensen even kunnen gaan zitten, waar veel mensen met elkaar afspreken en toekijken hoe de honden daar aan spelen zijn. Leuk idee zou je zeggen, maar niet bij elke hond even geschikt als je daar stil gaat zitten.  

Ik weet nog dat ik daar met Matsu ging wandelen en bij de picknick tafel zat een vrouw te eten met een boxer die net een meter voor de tafel stond. Toen wij daar voorbij liepen, kwam de boxer op Matsu afgerend en eigenlijk wel gelijk met verkeerde intenties. Mijn doel was gewoon om daar rustig langs te lopen. Ik ben naar de twee honden toegelopen, heb de boxer aan zijn halsband vastgepakt (geen advies die ik standaard zou geven*) en heb tegen Matsu gezegd dat het klaar was en die ging verderop staan wachten tot ik de hond terug gaf aan mevrouw. Toen ze de hond overnam zei ze tegen mij; 'zou je ze niet uit laten vechten?' Ik antwoordde: 'Liever niet, want dat loopt niet zo goed af en zeker niet voor u hond'. Laat ik zo zeggen, Matsu was geen hond die het toe liet als hij zomaar werd aangevallen. Waarop mevrouw nog zegt: 'nou ik ben er niet bang voor hoor. Hij is oorspronkelijk gefokt om te vechten.' Ik geloofde mijn oren niet en vond het een hele rare situatie. Zeggen dat ze het samen maar uit moeten vechten dat hij nog gefokt is om te vechten... Ik zou daar persoonlijk niet trots op zijn om dat zo te roepen. 

Toen heb ik bij mevrouw de feiten erbij gepakt. Ik zei: 'Niet om heel lullig te bedoelen, maar mijn hond heeft een hele dikke vacht en door het vele fokken van de boxer heeft uw hond niet echt een snuit meer. Dat betekent dat mijn hond hoogstens een kwijlvlek in zijn vacht krijgt. Waarop aan de andere kant mijn hond wel een goede snuit heeft en uw hond amper een vacht heeft. Ik ben bang dat jij degene bent die dan naar de dierenarts moet.' Ondertussen lag Matsu verderop nog steeds braaf op mij te wachten. 

Toen mevrouw dit zo aanhoorde veranderde ze van mening. Daarna heb ik met haar het er verder over gehad waarom ze dit überhaupt zou willen doen. Ik heb die dag één iemand van mening kunnen laten veranderen om het ze niet uit te laten vechten. Ik zou dit ook absoluut niet willen voor mijn hond. Ik heb dit advies namelijk wel bij Dakota gedaan en tot vandaag de dag nog steeds spijt. Dakota was andersom vaak het slachtoffer en ik heb ook geluisterd naar het advies laat ze maar zelf uitvechten. Dit resulteerde erin dat Dakota niet meer op haar rug ging liggen bij zien van andere honden, maar van zich af ging bijten en uiteindelijk de aanval zelf maar begon. Ze moest iets doen, omdat ik haar niet beschermd had. Dus toen ik de vrouw met de boxer tegen kwam, kon ik nu ook precies uitleggen waarom ik dit niet meer deed.

Waarom wordt het zelf uit laten vechten geadviseerd:

De reden dat mensen dit zeggen is omdat honden het vroeger op straat of in het wild ook moesten uitvechten. Dat betekent niet dat de ene hond daar geestelijk of misschien wel fysiek meer schade aan overhoudt dan de andere. Daarbij moet ik er niet aan denken dat als ik met een Jack Russel zou lopen en ik kom een Mechelaar tegen die verkeerde bedoelingen heeft dat ik ze dan maar zelf uit laat zoeken. Dit is een voorbeeld de rassen combinatie kan van alles zijn. Het doet wat met je hond vooral geestelijk. Daarbij kan de Mechelaar uit het voorbeeld dit doen omdat hij ook altijd gepakt is door een andere hond en nu geen andere noodzaak ziet om dit te doen. Wij hadden vroeger een herder die door kleine honden in haar buik was gebeten, daarna moest ze niks meer van kleine honden hebben. Als ik haar met een kleine hond het maar had laten uitzoeken, zaten de eigenaren van de kleine hond bij de dierenarts of erger. Alleen omdat zij daarvoor een trauma had opgelopen. De reden dat een hond reactie vertoont kan hele onderliggende redenen hebben. 

Waarom gaat het los dan vaak beter dan aan de lijn:

Op het moment dat honden elkaar los van de riem tegen komen, gaat het vaak beter dan aan de lijn. Dit heeft te maken met de keuze vrijheid die ze hebben als ze loslopen. Ze kunnen naar die andere hond toe lopen of ze kunnen er met een bocht omheen lopen. Ze hebben veel meer de ruimte om te communiceren met elkaar. Aan de lijn, zeker in onze wijken, gaat dat soms wat sneller gedwongen en omdat ze vast zitten en weten ze dat ze niet kunnen vluchten. Daarnaast speelt de spanning van de lijn ook een grote rol. Als jij de lijn gespannen houdt, voelt de hond dit ook. Jij als baas geeft aan de situatie niet te vertrouwen en daardoor vertrouwt je hond het ook niet meer.  

Dus ook als de honden loslopen laat ik ze het niet zelf uitzoeken, net als de boxer die ik in dit verhaal terug gaf aan de eigenaar. Ik hou het in de gaten, verbreek het waar nodig is en bescherm de honden daar waar kan. Ze leven niet in een maatschappij dat ze het zelf moeten uitzoeken. Wij kunnen ze helpen. 

* De reden waarom je niet zomaar de andere hond moet pakken is omdat je risico loopt zelf gebeten te worden. De hond kan namelijk ook moeite hebben met vreemde mensen. In dit geval is het goed afgelopen, maar probeer eerst te vragen aan de eigenaar van de hond of ze hem willen pakken.