Voerbeloningen

Veel hondeneigenaren trainen honden vaak met beloningen. Op zich heel logisch. Je wilt je hond immers belonen voor iets wat hij goed heeft gedaan met als doel dat hij dit gedrag vaker gaat vertonen. Als mensen willen wij ook een beloning voor het werk dat wij leveren. Dit kan zijn in de vorm van salaris of voldoening.

Een van de meest bekende beloningen bij honden zijn voer beloningen. De meeste mensen trainen met koekjes in hun trainings tasje (misschien een speeltjes ernaast, maar hoofdbeloning is toch vaak wel voer) Nu moet je soms met onze akita's echt met iets bijzonders komen. Gewone koekjes zijn niet voldoende en heb je iets extra lekkers, dan kunnen ze dat ook na aantal keren weer beu zijn. 

Lokken met voer

Lokken met voer kan je doen bij bijvoorbeeld aan leren van de basis oefeningen als zitten en gaan liggen. Je laat de hond dan letterlijk een koekje volgen om een oefening uit te voeren. Dit is vaak de eerste stap en daarna ga je langzaam de beloning wegwerken , zodat hij na de hand pas beloont wordt. 

Je hebt ook nog andere trainingsmethodes waarbij je met voer werkt maar je hond niet letterlijk lokt met het voertje. 

Sommige honden vinden de waarde van een koekje/ lekkers zo belangrijk dat ze vergeten wat ze doen. Dit is niet altijd handig met trainen. Ze zien namelijk niet waar ze lopen als er iets lekkers voor hun neus gehouden wordt.

Wij mensen zijn heel snel geneigd om honden maar te belonen met lekkers. We geven ze een koekje als ze iets goed doen. Maar ook als hij/zij zo lief kijkt of omdat wij honden zo leuk vinden. Hoe vaak kom je niet iemand op straat tegen die niet alleen vraagt of ze de hond mogen aaien maar ook of ze wat lekkers mogen geven. Het geeft ons mensen een goed gevoel als ze dat dan op eten. Alsof we hiermee laten zien dat we leuk zijn.

Spannende situaties voor je hond?

In mijn werk op het dierenasiel gebruiken wij voer heel vaak om vertrouwen te winnen met de honden om te kijken hoe spannend ze het vinden, staan ze open om iets te eten of is zo eng dat ze niks opeten.  Als we een hond niet kennen doen we dit wel stapsgewijs. Eerst gooien we het snoepje naar de hond toe op de grond, daarna gooien we het een paar keer heen en weer. Daarna steeds dichterbij ons, zodat de hond langzaam naar ons toekomst en ons uit kan besnuffelen. Dit wisselen we af door snoepje dichtbij te gooien en een snoepje weer verder weg. Zodat de hond de vrijheid krijgt om weer afstand te creëren als hij het spannend vindt. Zo ook als we uiteindelijk uit onze hand voeren. 1 geven we dan , de volgende gooien we weer bij ons vandaan en dit herhalen we een aantal keer. Alles tijdens dit proces staat los of vast met hoe de hond zich voelt en welke lichaamshouding hij laat zien. 

Leer van mijn fouten.

 Ik heb  ook een keer de fout gemaakt om een hond die bang was voor vreemde mensen uit mijn hand te belonen. Ik had een staafje waar ik meerdere stukken vanaf kon scheuren en toen het koekje op was en ik mijn legen handen liet zien besefte de hond hoe dichtbij hij eigenlijk was. Dit vond hij erg spannend. Deze hond stond met tanden ontbloot en te grommen voor me omdat hij door mijn fout dichterbij stond. Hij stond dichterbij dan hij eigenlijk wilde en wist op dat moment niet meer anders wat te doen. De situatie is goed afgelopen en ik heb hier enorm veel van geleerd. 

Deze hond ging over zijn eigen grens heen voor het lekkers en besefte toen het op was, dat dit te snel ging en dat hij dit eigenlijk niet wilde.  Honden kunnen ook over hun grens heen gaan als ze ergens over heen moeten of af moeten. Een hond die halverwege een trap bevriest en niet meer verder durft of bij een brug bijvoorbeeld. Wees hier dus alert op.